Het valt ons zwaar om het overlijden van onze vriend en erevoorzitter Paul De Cocker te melden. In deze al moeilijke tijden door de omstandigheden is dit iets dat ons zeer treft. Paul is geboren in 1931 en bereikte dus een leeftijd van 89 jaar, een respectabele leeftijd. Ik ga hier weinig over Paul als kunstenaar vertellen, de meesten onder ons kennen hem of weten het nodige ervan terug te vinden.
Paul was één van de oprichters van onze kunstkring en een zeer gedreven man. Hij is, of was een meester van de compositie. Zijn bladvulling is gewoon magistraal en hij wist zich steeds te houden aan een uiterst gebalanceerd evenwicht. Vrije vlakken accentueren de subtiliteit van zijn meesterlijke harmonie. Zijn imaginaire wereld werd bijna uitsluitend bevolkt door vrouwelijk schoon. Het is trouwens een algemene overtuiging dat Eva en haar talloze generaties dochters de mooiste vruchten zijn die de schepper ons geschonken heeft. De kunst van Paul is gevoelig, sensueel en soms net iets onder de grens van wat licht seksueel kan overkomen. Zijn litho’s ademen een poëtische sfeer maar nergens krijgt men een gevoel van dramatiek. Hij overstijgt, zoals dikwijls in de poëzie gebeurd, de zuivere rationaliteit.
Wij, de mensen van de kunstkring, kenden Paul als een goede en zeker als een vrijgevige man. Hij was steeds goedgeluimd op onze vergaderingen of bijeenkomsten. En steeds probeerde hij mee te zijn met de gesprekken die werden gevoerd. Hij werd door velen onder ons sterk gewaardeerd en als kunstenaar, ook al deed hij de laatste jaren nog weinig op het creatieve vlak, was hij een koploper.
De vele verschillende tentoonstellingen die we deden werden steeds door het werk van Paul gekleurd. En ook al kon hij niet echt veel meer meewerken, Paul was steeds blij dat hij erbij was en zag dat zijn werk door vele mensen gewaardeerd werd.
Dikwijls reed ik samen met hem huiswaarts en werd er nog wat gepraat en steeds kwam zijn liefde voor de kunst naar boven. Ook zijn vriendschap voor de mensen van de kunstkring was steeds zichtbaar of hoorbaar. En steeds was hij dankbaar voor datgene dat we voor hem probeerden te doen, hij zou nooit nalaten om iets te zeggen als dank. Het was een eerlijk en zeer gewaardeerd lid van onze kring.
We willen hierbij ons medeleven aan zijn vrouw, Georgette, overmaken. Goed wetende dat zij een van de drijvende krachten achter Paul is geweest. Bij mijn vele gesprekken bij hem thuis, samen op zijn bureel met een drankje uiteraard, kwam toch steeds weer zijn vrouw in het gesprek naar boven. Daarom dat wij haar ons respect betonen en tevens onze steun betuigen.
We nemen hierbij afscheid van Paul en we gaan hem zeker niet vergeten. Voor de kunstkring is hij één van de hoekstenen geweest en hij zal dat steeds blijven. En zijn mooie werken zullen ons steeds verblijden en hem in onze hoofden doen verder leven. Bedankt Paul….
